ετυμόθρους

ἐτυμόθρους, -ουν (-οος, -οον) (Α)

αυτός που λέει την αλήθεια, ο ετυμηγόρος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < έτυμος «αληθινός» + θρους «θόρυβος, φήμη»].